Een diepe zucht slakend en met tranen in zijn ogen staat melkveehouder Arjan naast een van zijn melkkoeien in de stal. Hij en zijn vrouw Liset zijn de vierde generatie boeren op hun familiebedrijf, ergens in Overijssel. Ze hebben te horen gekregen dat ze binnen een half jaar hun veestapel met twee derde moeten verkleinen, anders volgt een dwangsom van 117.000 euro per kwartaal.
“Alles moet kapot. Er gaat geen dag voorbij na het laatste gesprek met de provincie dat ik niet huilend in de melkstal sta. Wij zitten met ons bedrijf dertien kilometer van het dichtstbijzijnde natuurgebied af en hadden voor de uitbreiding van ons bedrijf door de jaren heen geen natuurbeschermingswet-vergunning nodig. Een zogeheten PAS-melding was onder de toen geldende wetgeving voldoende. We hebben alles altijd gedaan volgens de regels. De overheid heeft het fout gedaan en ze leggen het nu bij ons neer. Wij zitten buiten onze schuld om in een onmogelijke situatie.”
Arjan zucht nog eens diep en vertelt dat hij en zijn gezin genieten van het boerenwerk. “Wij zorgen goed voor onze dieren, ze gaan naar buiten, we produceren op een duurzame manier melk en zorgen voor het land. Boer zijn is mijn passie, het omgaan met het vee is prachtig. En nu… het is gewoon niet te bevatten wat er gebeurt.”
De melkveehouder houdt zijn achternaam liever privé, net als hun woonplaats, al weten vrienden en familieleden heel goed hoe de situatie momenteel op het erf is. “Milieuorganisatie MOB heeft ons bedrijf gebruikt in een rechtszaak, de provincie zegt dat ze moeten handhaven na de uitspraak van de rechter. Ze zien juridisch geen mogelijkheden meer voor legaliseren. Wij zeggen dat die er wel zijn, stap naar de Raad van State. Het laatste gesprek vorige week maakt duidelijk dat wij de dupe zijn van het zooitje dat de overheid er van heeft gemaakt.”
Ze zijn niet het enige bedrijf dat momenteel in Overijssel te maken krijgt met handhaving en anders dwangsommen krijgen opgelegd.
Volgens Arjan heeft de provincie altijd gezegd dat ze niet gaan handhaven. Hij begrijpt dan ook niet dat het nu wel zover komt. “Nu zijn wij het, maar er volgen er nog meer. Of het nu PAS-melders zijn of boeren die vanwege emissiearme stalvloeren voor de rechter worden gedaagd. De hele sector moet kapot lijkt het.”
Onrecht
Het verdriet zit diep, het gevoel van onmacht en onrecht ook. “Laat de politiek dit oplossen, zij hebben dit veroorzaakt. Wij hebben niks verkeerd gedaan. Ook de ministers zeggen dat wij gelegaliseerd moeten worden, het staat in de wet. Ik wil alles wel doen, maar ik ben bang dat er voor ons als gezin juridisch niet veel mogelijkheden meer zijn. Maar ik blijf strijden voor ons bedrijf en krijg veel hulp en steun aangeboden. Dat doet ons goed.”
Hij nodigt de ministers uit om te komen praten, net als alle landelijke politieke partijen en ook de provinciale en lokale politiek is welkom. “Leg het ons maar uit en wij vertellen jullie ons verhaal. Ik begrijp het niet. Kan het ook niet uitleggen aan mijn kinderen, niemand kan dat.”
De provincie Overijssel heeft altijd gezegd niet te willen handhaven. “Wij doen het dan nu ook met tegenzin, maar zien geen juridische mogelijkheden meer.”